مرد
اگر
بودم...
نبودنت را غروبهای زمستان
در قهوه خانه ی دوری
سیگار می کشیدم!!!
نبودنـت
دود می شد و می نشست
روی بـخار شیشه های قهـوه خانه!
بعد
تـکیه می دادم
بـه صنـدلی،
چشمهایم را می بستم،
و انـگشتانم را
دور استکان کمرباریـک چای داغ
حلقه می کردم.
تـا بیشتـر از یادم بروی
نامرد اگر بودم...
نبـودنت را
تا حالـا باید
فراموش کرده باشم!
مرد نیستم اما...
نامرد هم نیستم!!!
زنـمـ
ونـبودنت
پـیرهنم شده است.