بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است
جهان ایستاده و پر است از پرواز پروانه ای در این سو و آن سو جهان گورستان دلگیری است با ابر های تیره و بارانی جهان پرسه ی گاه و بیگاه پروانه ای ست در لا به لای گل های پر پر شده جهان صدای جیر جیر دری است که شاید تو از آن به داخل ... هی برادر! اصلا رمانتیک نیست پرواز پروانه ای در پس زمینه ی سقف سفید درمانگاه شبانه روزی اصلا رمانتیک نیست نشستنش بر جامه های سیاه من؛ درام حزن انگیزی است! که باید قرن ها بر آن گریست! حس می کنم در پشت پنجره های خانه ی مادر بزرگ پرواز می کنی لعنت به من که نمی توانم چشم هایم را باز کنم و برای آخرین بار تو را ببینم... سپیده زده، در شب آرزو ها آرزو کردم که بازگردی! می دانم که این آرزوی بی فرجام فرجام حزن انگیز عاشقانه ای است که باید قرن ها بر آن گریست!!!
| Design By : Pichak |
