اينجا از پله هاي حزن

بالا مي روم

و باز هم چند چراغ است

و چند چهره آشنا

و تلخي قهوه و سيگار

و چون ابري بر تنهايي خود

مي بارم

و چوب ميز و صندلي کافه شوکا

برايم واقعيتي است برتر

و شهر در زير نگاهم جان

مي سپارد

بيژن جلالي...

تعداد ،
صورت مسأله را تغيير نمي دهد
حدس بزن
چند بار گفته ايم و شنيده نشده ايم
چند بار شنيده ايم و
باورمان نشده است
چند بار ...
پدرم مي گفت :
پدر بزرگ ات ، دوستت دارم را
يک بارهم به زبان نياورد
مادر بزرگ ات اما
يک قرن با اوعاشقي کرد ....

محمدعلي بهمني...