سلام
يک روز رسد غمي به اندازه ي کوه
يک روز رسد نشاطي اندازه ي دشت
افسانه ي زندگي چنين است عزيز
در سايه ي کوه بايد از دشت گذشت...

جايي که براي کرم ابريشم پايان دنياست پروانه اي متولد مي شود براي پروانه شدن راه زيادي لازم است. بايد قبل از آن به قدر کافي شجاع شد ،بايد فهميد که پرواز آن قدر ها هم که فکر مي کنيم ، ساده نيست.بايد دانست که اگر ترس در دل راه يابد ، سقوط حتمي ست. براي پروانه شدن ، گذشتن از تنگناي پيله هاي در هم تنيده شده زندگي لازم است. گاه چنان اين پيله ها در هم گره خورده اند که خستگي در تک تک سلول هاي بدن خانه مي کنند و اين خيال به وجود مي آيد که رهايي غير ممکن است ولي تنها کساني مي توانند پروانه شوند که بيش از همه اميد داشته باشند و البته صبر... پروانه به ناچار بايد پرواز کند و شرط اول پرواز ، گشودن بال هاست. بال هاي ضعيف و رنجور ، پروانه را از پرواز باز مي دارد. شرط ديگر نترسيدن از ارتفاع است پروانه بودن ، قلب پروانه اي مي طلبد. و احساس پروانه اي، براي يافتن گل ها ، براي درک زندگي و اين که در نگاه كساني كه معني پرواز را نمي فهمند هر چه بيشتر اوج بگيري کوچکتر مي شوي
مواظب خودت باش عزيزم