..عقده ي خود را فرو مي خورد

چون خمير شيشه ، سوزان جرعه اي از شعله و نشتر

و به دشخواري فرو مي برد

لقمه ي بغضي که قوت غابش آن بود..

" هي فلاني ! زندگي شايد همين باشد ؟

يک فريب ساده و کوچک .

آن هم از دست عزيزي که تو دنيا را

جز براي او و جز با او نمي خواهي .

من گمانم زندگي بايد همين باشد..

آه!.. آه !

او چرا اين را نمي داند،که در اينجا

من دلم تنگ است.. يک ذره ست؟

شاتقي هم آدم ست ، اي داد بر من ، داد..

اي فغان ! فرياد!.....

....... " اخوان " بزرگ و عزيز...